«O Panie wybaw nas, o Panie daj nam pomyślność. Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie».
To fragment Psalmu 118. To jest echo tego, co wydarzyło się w Jerozolimie, kiedy Jezus, jako syn Dawida, jako nowy Salomon, wkracza, od strony Góry Oliwnej, do Jerozolimy. Wkracza i witany jest jako Mesjasz. Wkracza i dokonuje rzeczy niezwykłej – o to bierze w posiadanie święte miasto Jeruzalem.
Za chwilę wejdzie do świątyni i oczyści ją. Jest to znak niezwykły, znak, który budzi także niepokój w środowiskach, które są przeciwne Jezusowi.
To dlatego jest wołanie, aby uczniowie zamilkli, żeby nie nazywali Jezusa synem Dawida, żeby nie witali go jako Mesjasza.
Zadziwiające jest słowo Jezusa «jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą». Kamienie dzisiaj wołają o wiarę. Kamienie opustoszałych świątyń, kamienie starych katedr, starych klasztorów. Wołają, żeby na nowo opowiadać Ewangelię, przepowiadać Dobrą Nowinę.
Jezus wkracza do Jerozolimy i za chwilę oczyści świątynię. Otwiera tymi wydarzeniami swój Wielki Tydzień i to dlatego czytamy mękę, żeby przygotować się na Paschę.
Jezus wydał się w ręce ludzi, żeby zrealizować wolę Ojca. Będziemy z wiarą przyjmować słowa Jezusa z krzyża «Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą co czynią, Ojcze w Twoje ręce powierzam ducha mojego».
To ostatnie zdanie to fragment Psalmu 31-go. Ten psalm był także odmawiany w świątyni jako część liturgii.
Jezus zawierza się Ojcu z całym zaufaniem. Z wiarą przyjmijmy ten czas Wielkiego Tygodnia, by godnie przeżyć Paschę Jezusa.
ks. Wenancjusz Zmuda

Source: czytanie