Współcześnie, gdy coraz więcej kobiet i mężczyzn żyje w tak zwianych wolnych związkach, wymagania Kościoła odnośnie do małżeństwa mogą wyglądać na anachronizm. Być może wiele osób zadaje sobie w związku z tym pytanie, czy nie należałoby zmienić chrześcijańskiej nauki o małżeństwie, zezwalając na przykład na rozwody?

„Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta stanowią między sobą wewnętrzną wspólnotę życia i miłości, powstało z woli Stwórcy, który wyposażył je we własne prawa. Z natury jest ono nastawione na dobro małżonków, a także zrodzenie i wychowanie potomstwa. Małżeństwo ochrzczonych zostało podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu” (KKK 1660).

„Ponieważ małżeństwo czyni małżonków publicznym stanem życia w Kościele, powinno być zawierane publicznie, w ramach celebracji liturgicznej, podczas Mszy świętej, wobec kapłana (lub upoważnionego świadka Kościoła) oraz świadków (kom. KKK 343).

Zgoda małżeńska jest wyrażeniem przez mężczyznę i kobietę woli do wzajemnego i trwałego oddania się, w celu życia w przymierzu wiernej i płodnej miłości. Ponieważ zgoda <stwarza małżeństwo>, jest ona nieodzowna i niezastąpiona. Aby małżeństwo było ważne, zgoda musi mieć za przedmiot prawdziwe małżeństwo, być aktem ludzkim, świadomym i wolnym, podjętym nie pod przemocą czy przymusem” (kom. KKK 344).

Sakrament małżeństwa rodzi między małżonkami węzeł wieczysty i wyłączny. Zgoda, przez którą małżonkowie oddają się sobie i przyjmują wzajemnie, zostaje przypieczętowana przez samego Boga. Dlatego zawarte i dopełnione małżeństwo osób ochrzczonych nie może być nigdy rozwiązane (kom. KKK 346).

Związek małżeński mężczyzny i kobiety jest nierozerwalny; łączy ich bowiem sam Bóg. Zawarte i dopełnione małżeństwo osób ochrzczonych nie może być nigdy rozwiązane żadną ludzką władzą, rozrywa je jedynie śmierć. Przez zjednoczenie małżonków urzeczywistnia się podwójny cel małżeństwa: dobro samych małżonków i przekazywanie życia.

Miłość małżeńska ze swej natury wymaga nienaruszalnej wierności, koniecznej dla dobra małżonków oraz ich potomstwa. Jest ona także dla chrześcijan znakiem wierności Boga wobec swego przymierza i wierności Chrystusa wobec Kościoła.

Narzeczeni mają obowiązek zgłosić się  do kancelarii parafialnej  najpóźniej trzy miesiące przed planowanym terminem zawarcia sakramentu małżeństwa.

Zapowiedzi głoszone są przez 2 niedziele w parafii i narzeczonego i narzeczonej. Podstawą do głoszenia zapowiedzi jest protokół przedślubny i pismo, które otrzymuje się dla drugiej parafii w miejscu spisania tegoż protokołu. Pismo to należy jak najszybciej dostarczyć do właściwej parafii, a po wygłoszeniu zapowiedzi odebrać zaświadczenie wygłoszenia i przekazać do parafii, w której został spisany protokół przedślubny.

W ramach przygotowania do małżeństwa narzeczeni:

• uczestniczą w konferencjach dla narzeczonych lub w sobotnio – niedzielnych dniach skupienia,
• odbywają trzy rozmowy w poradni rodzinnej.

Narzeczeni odbywają dwie spowiedzi przedślubne – pierwsza na początku przygotowań, druga w przeddzień ślubu. Na początku ostatniego tygodnia przed ślubem zgłaszają się do kancelarii na rozmowę z duszpasterzem. Przed Mszą św., w czasie której zostanie zawarty Sakrament Małżeństwa świadkowie dostarczają do zakrystii obrączki oraz kartki poświadczające przystąpienie do spowiedzi.