Wszyscy mamy nie tylko prawo, ale wręcz konieczność do zachowania i utrzymania własnej tajemnicy z Bogiem. Osobistego i bardzo intymnego, sekretnego spotykania się z Nim. „Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie” (Mt 6, 6).
To doświadczenie, którego nie da się wyrazić słowami. Jest niemożliwe do opisania. Nawet, jeżeli próbujesz, musisz się zatrzymać, ponieważ… nie znajdujesz słów… Jeżeli tak jest, to rzeczywiście jesteś w relacji z Bogiem. Przeżywasz ukrycie z Nim. Bo jeśli to, co uznajesz za twoje doświadczanie Boga potrafisz spokojnie i dokładnie opisać, wyrazić, to najprawdopodobniej jest to twoja projekcja, która z rzeczywistością ma niewiele wspólnego. Spotykasz się z twoimi emocjami, uczuciami, a nie z Bogiem.
Kto ma swoją tajemnicę z Bogiem, kto rzeczywiście spotyka Go w sekrecie nie musi o tym mówić! Nie musi, bo tego opisać się nie da. Nie musi bo… to po prostu widać. „Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw”.
To jak żyjesz, krzyczy o wiele głośniej niż to, co mówisz…
Amen!

o. Maciej Sierzputowski CSSp

Source: czytanie